แม้จะมีเหตที่ต้องลุ้น เรื่องภาวะคลอดก่อนกำหนดมาตั้งแต่ปลายปี ที่แล้วก็ตามแต่เราก็ประคอง มาจนครบ 38 วีคจนได้
วันที่ 22มกรา หาหมอครั้งสุดท้าย คุณหมอบอกว่าไม่แน่ใจว่าจะอยู่ถึงวันที่ 27 รึป่าว เพราะสัปดาห์นี้เราต้องหยุดกินยาแล้ว ว่าแล้ว 2-3 วันก่อนคลอดนี่เราก็มีอาการจิตตก กลัวการผ่าตัดขึ้นมา กลัวเจ็บแผล
เรื่องเวลาก็ไม่ได้ระบุอะไร แต่คิดว่าตอนเช้าก็ดี เลยได้มาเตรียมตัวก่อน โดย รพ.ให้มานอนก่อนล่วงหน้า
1 คืน ตั้งแต่คืนวันที่ 26 ผ่าคลอด 8 โมงเช้า งดน้ำงดอาหารหลังเที่ยงคืน ตอนนี้ตื่นเต้นมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ต้องโดนคุณหมอบล๊อกหลัง หรือการหลับ การอยากที่จะให้เห็นหน้าลูก
ส่วนคุณสามีก็นอนไม่หลับเหมือนกัน เป็นห่วงทั้งแม่และลูก คอยให้กำลังใจกันอยู่ตลอด อ้าว!!!!!!
ได้เวลาผ่าคลอดแล้ว
ตอนเช้า คุณพยาบาลก็มารับตัวเราไป ส่วนคุณสามีเขาให้ตามเข้าไปได้ และช่วงรอการเปลี่ยนชุดหรือการที่ต้องทำความสะอาดคุณแม่นั้น
คุณหมอแนะนำว่า มันเป็นภาพที่ไม่สวย ตลอดจนการผ่าตัด ใกล้เสร็จ เค้าก็จะเรียกคุณสามีให้เข้าไปให้กำลังใจกันได้ เมื่อใกล้เวลาที่เรากำหนด คือ 8.00
ตื่นเต้นกันไปหมดคุณสามีก็นั้งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ส่วนคุณหมอก็ผ่าน้องออกมาได้
แว๊บแรกที่ได้ยินเสียงลูกร้อง น้ำตามันไหลออกมาเอง สามีบอกว่าได้มองดูลูกตลอดเวลา ส่วนเราสลบไม่รู้เรื่อง แค่เบลอๆ
สุดท้ายเมื่อน้องออกมา หมอพยาบาล ก็ทำความสะอาด แล้วก็พาลูกมาให้คุณแม่กับคุณพ่อกอดแล้วถ่ายรูปไว้ครั้งหนึ่งเราเคยมีโมเม้นแบบนี้ แล้วคุณหมอก็บอกให้คุณสามีให้หมอได้ทำแผลให้เรา และให้เดินตามลูกไป ส่วนเรานอนสลบไปหลายชั่วโมง กว่าจะรู้ตัวก็มาอยู่ห้องพักฟื้นแล้ว พร้อมกันกับสามี และมีลูกเราอยู่ด้านข้าง
ความรู้สึกเจ็บและปวดระหว่างการผ่าตัดนั้นหายไปเลย น้ำตาไหลออกมาเมื่อได้เห็นและได้กอดลูก แต่คุณพยาบาลก็สอนให้ลูกดูดนมแม่ ว่าทำอย่างไร แต่เราเองก็เผลอเป็นไม่ได้ ต้องถ่ายรูกันหน่อย ตามกระแสเทคโนโลยี
เท่านี้ก็เรียบร้อย
สำหรับการผ่าคลอด
ตามต่อไปในความพยายามที่จะให้นมแม่ สุดๆ
No comments:
Post a Comment